Mijn man en ik zijn nu bijna 14 jaar getrouwd. Aan het begin van ons huwelijk bezochten we een huwelijksconferentie. Op die conferentie werd in de eerste sessie gelijk de tekst uit Matheus 18:19:  ‘…als twee van u op aarde iets, wat dan ook, eenstemmig verlangen, het hun ten deel zal vallen van Mijn Vader, Die in de hemelen is.’ Daarop zei de persoon: : ‘als ieder stel deze tekst eens in praktijk zou brengen, dan zouden de gebedsverhoringen ontelbaar zijn!’ We besloten gelijk om meer gepland te gaan bidden samen. We spraken af dat we iedere dag samen zouden afsluiten met gebed en 1 keer per week we heel specifiek tijd zouden nemen voor gebed. En tot op de dag van vandaag doen we dit nog steeds.

Er zijn maar weinig christenen die tot deze keuze komen. Velen nemen weinig tot geen tijd voor gebed. Is het onwetendheid? Geen tijd? Geen zin? De werkelijkheid is we hebben meer vrije tijd dan ooit te voren maar minder tijd om te bidden. Corrie ten Boom zei het zo mooi: wie geen tijd heeft om te bidden werkt harder dan God van hem vraagt.

Toen het thuis-onderwijs begon vanwege het corona-virus besloot ik met de kinderen allereerst (voordat school begon) tijd te nemen om samen te bidden. Het was een rijke tijd. Het was maar 15 minuten maar de pure, eenvoudige gebeden van de kinderen raakten iedere ochtend mijn hart en ik geloof ook het hart van God. Persoonlijk kan ik getuigen dat ik vandaag hier sta vanwege de kracht van het eenparig gebed van mijn ouders. Zij baden ook voortdurend samen voor mij.

Jezus zond zijn discipelen uit. Hoe? Twee aan twee! Jozua en Kaleb versloegen de reuzen, terwijl meer dan één miljoen mensen bang waren. Hun eenheid en geloof werd geëerd door God. Paulus en Silas baden en zongen in de gevangenis en het gevolg van dit bidden in eenheid, was, dat er plotseling een grote aardbeving kwam die de deuren van de gevangenis deed openen en die zelfs de bewaarder tot geloof deed komen! De bijbel leert ons in Deuteronomium 32:30 dat één iemand 1000 mensen kan verjagen, maar dat 2 mensen 10.000 mensen kunnen verjagen. Dat is 10 x zoveel!

David Pawson schrijft in een van zijn overdenkingen dat toen hij een kind was hij dagelijks, ongeacht waar hij en zijn broers en zussen speelden, in de voortuin of op straat, werd geroepen door zijn mijn moeder. Ze riep dan: “David, Jerry, Juanita, Ruth, het is gebedstijd!”

Hij zegt: ‘De hele buurt wist van ons gezinsgebed. Soms haatte ik het om die roep te horen, en kreunde en steunde ik er over. Maar er gebeurde duidelijk iets tijdens deze tijd van gebed.’

We onderschatten nog te vaak de kracht van het eenparig gebed.  Misschien heb je er nooit aan gedacht of zijn jullie het niet gewend. Maak een begin en stel het in ieder geval eens voor aan je man of vrouw. Misschien ben je een alleenstaand of heb je een ongelovige partner, die hier niets van wil weten. Zoek een vriend of vriendin op met hetzelfde verlangen en ga samen op de bres. Omdat mijn man en ik tot dit besluit zijn gekomen zijn we niet alleen een sterker team geworden, we merken ook dat het gebed ons hart zacht maakt voor elkaar en voor onze kinderen. En wat hebben we al veel gebedsverhoringen ontvangen. We hebben openbaringen gekregen in het omgaan met onze kinderen als we het op de juiste manier omgaan met hen lastig vonden. We voelden ons geleid in het zoeken van een baan en in het nemen van andere belangrijke beslissingen. En we ontvingen genezing bij ziekte in ons gezin. God wil zoveel meer doen dan wij kunnen bedenken en/of beseffen (Efeziërs 3:20).

Het is nooit te laat dus wakker vandaag het vuur aan van gezamenlijk gebed. En kom in actie!