‘Als je nu eens even opschiet en je kleren aandoet.’ Ik ben al de hele ochtend de kinderen aan het aanjagen. Ze staan allemaal in de laagste versnelling. ‘No pressure.’ Hoor ik Faya zeggen. Ze ervaart het aanjagen als opjagen.

Als ze allemaal op school zitten schiet het zinnetje van Faya me weer in mijn gedachten. -No pressure- geen druk. Hoe vaak leg ik mijzelf en mijn omgeving druk op. Het moet snel, vlot en beter. En hoe vaak legt mijn omgeving mij druk op het moet snel, vlot en beter. 

In de rust. In Zijn rust. Het is in onze prestatiegerichte, gejaagde maatschappij bijna niet te vinden. Misschien dat het dan des te meer nodig is om het in jezelf te ervaren in je gezin. 

Zijn rust is er altijd. Altijd beschikbaar,het is aan ons om ervoor te kiezen. Want dat dat bewust kiezen moet is me wel duidelijk. Als je niet bewust kiest zit je zo onder de pressure van je werk, je huishouden, je – to do list – of van de maatschappij.

Het is twee uur ik pik de kinderen weer op van school. Er komen wat kinderen mee om te spelen. Er is rust in huis ondanks de hoeveelheid kinderen. Een moeder belt dat ze wat later komt. Eigenlijk zit ik op tijd en moet ik aan het eten beginnen. Het zinnetje van Faya schiet door mijn hoofd – no pressure -. 

Het valt me op dat het zo snel weg is die rust. Het is hard werken om in de rust te blijven. Maar, no pressure!