COLUMN

“Geduld is het vermogen om moeilijke omstandigheden met kalmte te verduren.”

Geduld. Een bijzonder iets en ontzettend nodig. Ik denk dat ik gezegend ben met een bovengemiddelde portie aan geduld. Ik merk dat met de jaren het geduld in me groeit. Ik ben een gezegend mens. Want man man man wat heb ik dat geduld nodig. Emmers, tonnen, rivieren en zeeën met geduld gaan er hier dagelijks doorheen. 

Voor mijn gevoel is mijn geduld soms op. Gewoon weg. Verdwenen. Vooral aan het einde van de dag. Als er 100 keer mama is gezegd. Als er nog van alles gedaan moet worden. Als er een kind besluit om niet meer te functioneren in het geheel. Dan is het op, weg, foetsie. 

Zijn geduld is nooit op. Hoe bijzonder. Over bovengemiddeld geduld gesproken. Oneindig is Zijn geduld met mij. En geloof me ik geef bijna dagelijks een reden aan Hem tot geduld verliezen. Ik verlang ernaar dat Zijn geduld groter in mij wordt. Zodat ik het kan uitdelen meer en meer.  

Geschreven door: Amy* (41). 20 Jaar getrouwd met Collin. Ze hebben drie “eigen” kinderen Joy (18) Nicky (16) en Joël (14) en drie pleegkinderen Demi (7), Finn (4) en Faya (3). Ze doen nu 13 jaar aan crisisopvang met de mogelijkheid om te blijven als de kinderen niet terug naar hun eigen ouders kunnen.

*= Alle namen zijn gefingeerd en zijn, vanwege privacyredenen, alleen bekend bij de redactie.

Andere columns van Amy

Koken met Esther