Ik hou van de zee. Niet een beetje maar enorm. Ik vind het toch zo prachtig. Het geluid, de grootsheid, de geur. Het zand en het water het oneindige. Soms rustig en soms onstuimig en wild. Ik ben daar altijd zo onder de indruk van mijn God!

Van de zomer waren we in Zeeland lekker aan de zee. Heerlijk vind ik dat met samen alle kinderen en pleegkinderen op het strand. Ik wordt dan overspoeld door een golf van geluk daar op het strand bij de zee. 

Net zoals de zee kan mijn leven van de één op de andere dag veranderen in een onstuimige situatie. Iets wat ik niet zelf in de hand heb maar wat van buitenaf komt. Zoals de storm de zee veranderd in woest water, zo veranderen dingen buiten mij om de situaties in mijn leven. 

Ik krijg een belletje van de voogd. De moeder van ons pleegkindje is dreigend en boos. Ze weet ons adres of we even extra op willen letten en school op de hoogte willen stellen. Ik voel de wind om mij heen aantrekken het stormt. De golven zijn hoog en wild. Ik voel het wat onrustig worden binnen in mij. Wat moet er geregeld worden en welke stappen moet ik zetten. 

Een paar dagen later is de storm weer gaan liggen. Er is niets meer aan de hand. Er is met moeder gepraat en ze is weer rustig. De golfjes rollen weer heerlijk rustig over het strand. En ik? Ik ben weer onder de indruk van mijn God.