Onze kinderen zijn zo ontzettend goed in ja-maren. Overal proberen ze toch een onderhandeling te starten. Soms met maar meestal zonder succes. Ja maar, over dat ene snoepje. Ja maar, over de tijd dat ze thuis moeten zijn. Het is altijd het proberen waard dat ja-maren. Zolang het je af en toe een succesje oplevert, waarom niet. 

Ik kan er zelf ook wat van, hoor. Als iemand me de les leest, kijk ik toch even of er nog wat ruimte is. Ja maar, in een gesprek met jeugdzorg. Ja maar, als mijn man nee tegen iets zegt. Ja maar, als ik een smoesje zoek om niet schoon te maken. Als het is afgekaderd verken ik toch nog even de grenzen. Soms levert het mij wat op en vaak ook niet. 

Nee, vinden we als mens lastig om te horen. Vooral als we de reden, stom, belachelijk of niet te begrijpen vinden. “Nee omdat ik het zeg.” Levert in ons binnenste alleen maar weerstand op. We geven graag onze mening en krijgen graag ons zin.

We willen zo graag begrijpen. Het moet in ons denken passen. In de aardse situaties maar ook in de hemelse situaties.

De dingen begrijpen waarom ze zo zijn. Wat is Zijn plan en waarom gaat het zoals het gaat? Waarom is er oorlog, waarom gaan er mensen dood, waarom heb ik het zo moeilijk?

Toch heeft Hij alles in Zijn hand. Misschien wel juist als we het niet begrijpen. Als we er geen bal van snappen, mogen al onze vragen en worstelingen bij Hem neerleggen. Al onze gevoelens en emoties mogen we delen met Hem. 

Wees stil en weet dat Ik God ben. Ik voel vanuit mijn binnenste een ja maar opkomen. Maar ben stil…..