Ik weet niet hoe het bij jullie gaat, maar bij mij vliegt de tijd. Denk ik ‘s morgens dat ik zeeën van tijd heb. Is die hele zee in een mum van tijd verdwenen. De tijd is weg en de niet opgevouwen was, de rommelige speelgoedhoek en de vaat is niet.

Zaten de kinderen eerst nog in de luiers en hielden ze je ‘s nachts wakker, komen ze nu thuis midden in de nacht. Ook dan kijk ik even op de klok om de tijd te checken. Gek is dat die tijd. Het kan je een opgejaagd gevoel geven, maar ook rust. Het kan snel gaan maar ook langzaam. De tijd en ik we hebben een beetje een bijzondere verhouding. Soms wil ik me er niets van aantrekken en soms geeft het me hou vast.

Pleegdochter Faya kan me veel leren over tijd. Ze kent geen tijd. Ze doorloopt haar dag rustig op haar gemakje. Als ze een vlindertje ziet dan blijft ze daarbij staan kijken. Of we nu bijna te laat voor school zijn of niet. Ze heeft geen besef van tijd en houdt daar geen rekening mee. Dit ervaar ik overigens niet altijd als leerzaam en positief. 

Tijd de juiste plek geven in je leven, je gezin  en aan God. Want alles heeft zijn tijd en voor alles is een tijd. En soms moet je tijd even lekker laten voor wat het is. Genieten van het moment, de vlinder, je kind, je boek, je gezin, je tijd met God, gewoon even zonder tijd.