‘We zijn onze kamers aan het schoonmaken.’
Jij denkt misschien: ‘wauw, ik zou willen dat mijn puberzonen dit ook zo spontaan uit hun zelf zouden doen.’ 
En je vraagt je vast af hoe vaak ik per dag voor mijn kinderen bid, dat ik zo gezegend ben met zulke voorbeeldige jongens.
Ik zal je uit de droom helpen: Ik dacht totaal wat anders toen die twee dit naar beneden riepen.
Zeker toen er één ook nog eens tape kwam halen…

‘Wat voeren ze nu weer in hun schild?’ Dat was wat ík dacht.
En ja hoor, na twintig minuten werd ik mee naar boven gesleept om te zien dat er een glas water op z’n kop op de klep van de wc stond… serieus!
En om te ontdekken dat mijn slaapkamerdeur dicht getaped was en mijn bed vol lag met stripboeken en foam-pijltjes (die normaal gesproken in speelgoedpistolen moeten). 
Ze hadden zo 2 bakken leeg gekiept, met ladingen stof en al.
Waar mijn kussen was gebleven… geen idee.
Terwijl ik mijn net verschoonde bed, opnieuw van een nieuw onderlaken voorzie, denk ik: ‘dag één van de vakantie, nog een heleboel dagen te gaan…’

Maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat die pubers ook helpen met klusjes in huis en regelmatig aankomen met een leuke verrassing: zoals een zelfgebakken appelflap met een grot glas thee. Ze wéten waar ze hun moeder blij mee maken.
Ze zijn ideale neven voor hun kleine nichtjes, die graag met hen spelen.
En vorige week hadden ze nog uitgebreid gekookt voor hun opa en oma.
Dus, ja ik ben wel echt gezegend met mijn jongens, ondanks de streken die ze uithalen. 
Ja en ik bid heel vaak voor ze… dat helpt zeker! Dan dank ik GOD voor zulke goede zonen en ik geef ze dan steeds opnieuw terug aan Hem. Ik zegen hen en ik hoop en bid dat ze op zullen groeien tot sterke mannen in GOD.

Hun leven is niet altijd makkelijk en o, wat zou ik omstandigheden soms anders wensen voor hen. Dan rouw ik om wat ze verloren hebben. Maar daarnaast is het een troost dat, als ik al die moeilijkheden aan GOD geef, Hij ze aan neemt en het tot iets goeds gaat gebruiken.
Op momenten dat ik dat letterlijk zie gebeuren, dan kan ik me erin berusten dat het leven van mijn kinderen niet altijd een kalme reis is. En dan kan ik GOD echt danken, ook midden in een nieuwe storm.