COLUMN

Oké eerlijk? Ik moet hier nog aan werken. En niet dat ik om kom in de zorgen hoor of dat ik niet op God vertrouw. Ik weet zeker dat Hij alles in Zijn hand heeft. Dat heeft Hij mij al zo vaak laten zien. Alleen soms…..

Kijk, nu heb ik natuurlijk ook zes kinderen. Zes kinderen die allemaal hun eigen dingen hebben. Zes kinderen om je zorgen over te maken. Mijn oudste zoon is pizza bezorger op een elektrische fiets. Hij scheurt de straten door om de allersnelste te zijn. Dat is toch best gevaarlijk! En dan mijn dochter. God heeft haar beeldschoon gemaakt. Maar dan al die jongens… ik vind het helemaal niets. En dan mijn jongste zoon lukt dat allemaal wel op school. Maakt hij het zich er niet te gemakkelijk van af? Genoeg redenen om je zorgen te maken toch?!

En dan gaan we nog een stapje verder onze pleegkinderen. Heeft U dat wel goed Heer, dat wees in geen ding bezorgd. Moet er niet achter staan behalve als je pleegkinderen hebt. Pleegkinderen die agressieve verslaafde ouders hebben. Ouders die hun afspraken niet nakomen. Die deze kinderen kwetsen bewust of onbewust. Je weet nooit van tevoren hoe een bezoekregeling gaat lopen. Situaties genoeg om je zorgen over te maken toch?

Wees in geen ding bezorgd. Het lukt me niet. Maar als ik verder lees, lees ik het volgende. Leg al uw zorgen bij Hem neer, want Hij heeft hart voor u. Dat staat in 1 Petrus 5:7. Nou, zie je wel… ik ben niet de enige die zich toch nog stiekem zorgen maakt. Waar het om gaat is dat als je het toch per ongeluk doet, jij je zorgen bij Hem neer mag leggen.

“Mama, ik vind het zo spannend om in de klas te zingen, ik ben bang dat dan alle kindjes naar mij kijken.” Pleegzoon Finn lijkt me aan. Ik wil hem zeggen dat hij zich geen zorgen hoeft te maken (wees in geen ding bezorgd gaat mij ook zo lekker af). Maar ik bedenk me. “Zullen we samen je zorgen bij God brengen? Dan zorgt Hij er voor,” zeg ik. Hij knikt en samen bidden we.

De volgende dag vraag ik hem hoe het ging. “Het ging goed hoor. Het maakte me niets uit dat iemand keek. De juf zei dat ik mooi kon zingen.” 

Ik ga het doen. Mijn zorgen aan Hem geven. En niet pas als de zorg zich ontwikkeld heeft tot een mega groot probleem. Want zo gaat dat in mijn hoofd. Ik zal een voorbeeld geven. Mijn zoon is dus pizza bezorger. Ik denk als hij maar goed uitkijkt. Een half uurtje later is hij in mijn gedachten al aangereden, en schrik ik als de telefoon gaat. Mijn kleine zorgen gedachte, heeft zich in mijn hoofd ontwikkeld naar een heel groot probleem. Mijn kleine zorg is getransformeerd naar een grote zorg. 

Het werkt echt. Je zorgen mag je bij Hem brengen Hij geeft je rust en vrede en heeft alle dingen in Zijn hand.Grote zorgen, kleine zorgen, gekke zorgen, rare zorgen en ja, zelfs pleegzorgen 😉

Geschreven door: Amy* (41). 20 Jaar getrouwd met Collin. Ze hebben drie “eigen” kinderen Joy (18) Nicky (16) en Joël (14) en drie pleegkinderen Demi (7), Finn (4) en Faya (3). Ze doen nu 13 jaar aan crisisopvang met de mogelijkheid om te blijven als de kinderen niet terug naar hun eigen ouders kunnen.

*= Alle namen zijn gefingeerd en zijn, vanwege privacyredenen, alleen bekend bij de redactie.

Ook leuk om te lezen

Koken met Esther