Gelukkig had ik het niemand beloofd.
En hangt ‘de deadline’ ook nog niet hijgend in mijn nek.
Maar toch… Het stond voor vandaag wel echt in mijn persoonlijke planning.

Zo hadden we vorige week onze jaarlijkse brainstorm voor het nieuwe zomerboek van ‘Precious & Beloved’ gehad. En had ik hierdoor ook weer een goede dosis ‘zin’ gekregen om de digitale schrijverspen op te pakken.

Dus vandaag was de dag. En wilde ik dan na al die maanden ‘verlof’ de laptop onder het stof vandaan halen.

Maar inmiddels is de lunchpauze alweer voorbij, heb ik drie wasjes gedraaid, een boodschapje gedaan en onze lieve kleine newborn al een aantal keer mijn specialiteit van eigen brouwerij gegeven.
(onbeperkt een ‘all you can eat’ de hele dag door!) Ik probeer dat moment gelijk maar uit te buiten en maak er een ontspannen mommy time van.
(Koffie, flesje water, voetjes op de bank en een goed boek of een paar heerlijke afleveringen van ‘wereldreis op wielen’ of ‘Een huis vol’)

Anyway, vandaag was de dag dus.
Het leek me echt een goed moment. Zo net in de week dat onze mooie newborn drie maanden wordt.
(Is dat ook niet de officiële tijd voor zwangerschapsverlof die hier dan ergens zou eindigen?!)

Maarrrr… het is iets na tweeën en alleen al de gedachte om het stof van mijn laptop te blazen vind ik al vermoeiend.

Het leven van een moeder met een newborn…

Met enig reikhalzend verlangen kijk ik uit naar het moment dat ons prachtige baby’tje van 7 tot 7 gaat slapen en deze mama zelf weer kan bijslapen. Anderzijds weet ik dat ik deze maanden dat ze zo ienieminie en zo knuffelig, zijn tot tranen toe ga missen…

Ook al voel ik me niet altijd even sociaal noch productief op andere vlakken vandaag neem ik de woorden van mijn lieve bemoedigende wederhelft ter harte.

“Je doet niets? Je bent een kind van God zelf aan het voeden!
Je doet dus iets heel waardevols en kostbaars” ❤️

Ik verleng mijn verlof nog even.
Morgen weer een dag 👋