Schuldgevoelens. We worden er mee overstelpt. Voelen we ons nog niet schuldig, dan zorgt de buurvrouw er wel voor. Moeders krijgen de schuld van alle rottigheid. Zelfs al hebben ze, hoe je het ook wendt of keert – liefde en toewijding gegeven tot het hun oren uitkwam, er staat altijd wel iemand klaar om je fouten aan te wijzen. Hetzij een gebrekkige zindelijkheidstraining, of gebrek aan discipline, moeders zijn te gemakkelijk of te dominant en controleren te veel. Ze hebben hun kinderen hun aanwezigheid onthouden door te gaan werken, of hen verwend en verveeld door thuis te zijn. Het is moeilijk om dit soort druk te verwerken en om aan ieders verlangen te voldoen. Volg je eigen intuïtie en zie op de Maker van je kinderen. Jij weet wat hij of zij nodig heeft. En de Heere God kent je kind zelfs nog beter. Hij is hun maker. Soms doe je het niet goed, soms wel. We zijn niet volmaakt, dus laat jezelf toe fouten te maken en leer van ze. Ik las eens de volgende woorden van een oudere vrouw: Ga niet met alle eer strijken en neem niet alle schuld op je. Twee dingen die we zouden moeten onthouden om te kunnen blijven genieten van het moederschap. Neem de tijd om vandaag te genieten, lieve moeder. Weg met de schuldgevoelens! Hij heeft je deze kinderen toevertrouwd. En Hij ziet je zitten. Punt. GEBED: Dank U wel, Heer, dat U mij ziet zitten! U weet in welke fase ik nu zit, U weet hoe ik mij op dit moment voel en daar wil ik U voor danken. Ik wil niet met de eer strijken en ik wil ook niet alle schuld op mij nemen. Dank U voor Uw hulp en liefde voor mij als moeder. In Jezus’ naam. AMEN.
