Opvoeden is moeilijk, maar volgens mij bestaat er iets dat nog veel moeilijker is: niet opvoeden. We noemen het ook wel: loslaten. Als ze klein zijn dromen we van de dag dat onze kinderen groot zullen zijn, en opeens zijn ze het. Dan gaat het over het lege-nestsyndroom: die eenzame periode als de kinderen volwassen zijn geworden en het huis uit zijn. Op dit moment zit ik tot mijn oksels in het wasgoed en de vieze laarzen. De tandjes van de jongste beginnen door te komen en de andere vier maken veel ruzie. Mijn man heeft zojuist gebeld dat we maar zonder hem moeten eten en mijn voorgenomen dieet is ook weer mislukt. Op een dag ruim je de slaapkamer van de kinderen keurig op. Geen hoopjes kleren overal, bedden rechtgetrokken, klerenhangers in de kast. Dieren in hun kooi. Dan zeg je hardop: En nu wil ik het zo houden. En dat gebeurt. Je zegt: Als ik aan het bellen ben, mag je niet storen. Of: Als ik aan het praten ben dan praat je er niet door heen. Geen gedans, geen geschreeuw. Geen sloopteams. Stilte! Begrepen? En stil zal het zijn. Geen tafelkleden met spaghettivlekken meer, geen hekjes bovenaan de trap, geen angstige nachten meer in een tent, geen elastiekjes voor paardenstaarten meer of natte vastgeknoopte veters. Stel je voor. Een lippenstift met een punt. Geen oppas meer nodig als je er even samen tussenuit wilt. Maar één keer per week wassen. Bij de tandarts zitten zonder een baby naast je in de maxi cosi. Geen ouderavonden. Geen muziek die keihard aan staat. Niemand die om 23.00 uur thuiskomt en zijn haren wil wassen. Denk je toch eens in. Geen natte papzoenen meer. Geen tanden die los in de mond hangen. Geen gegiechel in het donker. Geen knieën waar pleisters op moeten. Geen verantwoordelijkheid. Binnenkort roep jij tegen je kinderen: ‘Doe niet zo kinderachtig, word toch eens volwassen’! En dat doen ze. Dus voor ons, moeders van jonge kinderen, geniet van ieder moment, want hoe cliché het ook klinkt: ze zijn zó snel groot! GEBED: Deze herinnering heb ik vandaag nodig, Heer, hoe zwaar of hoe gemakkelijk ik deze fase ook vind. Dank U wel dat U mij daarbij wilt helpen. Ik wil een ‘voorbeeld-genieter’ zijn voor mijn gezin omdat U het leven zo prachtig heeft gemaakt. Dank U wel daarvoor. In Jezus’ naam. AMEN.
