Vandaag is onze baby vijf weken oud! De vierde in de rij, wat leuk en gezellig, maar wat is de eerste week toch hectisch. Vooral voor een vader.

Waar ik ‘prinses-heerlijk’ op het kraambed zit te genieten, rent mijn man de benen uit zijn lijf. De kinderen aankleden, ontbijt klaar maken, ze naar school brengen en halen, boodschappen doen, eten koken, ‘s avonds het bezoek verzorgen, de boel beneden opruimen, kinderen in bad en naar bed doen.. En als hij dan eindelijk denkt te kunnen gaan zitten begin ik: ‘schat wil je de kruikjes nog even in het bedje leggen en als je naar zolder loopt wil je de was dan nog even ophangen en kijk nog even bij de meiden of ze goed onder de dekens liggen…’ en ga zo maar door… Dat ik een ster ben in delegeren daar kwam ik in de kraamweek wel achter!

Wat ik niet moet vergeten te vermelden is dat er de eerste twee avonden kraamvisite spontaan bleef mee-eten. Zo lief en gastvrij als mijn man is, was dat geen probleem… 

Maar als, nadat hij de kinderen naar bed heeft gedaan en de boel beneden weer heeft opgeruimd, de deurbel gaat doet hij toch ietwat geïrriteerd en verwilderd open. Aan de deur staat een voor hem onbekende vrouw. ‘Wie ben jij en wat moet je?’ denkt hij. Kennelijk kijkt hij ook zo, waarop de vrouw zich snel verontschuldigd door te zeggen dat ze erg laat is omdat ze de hele dag druk is geweest met een bevalling…. Oeps het is de verloskundige!

Met een vriendelijk gebaar mag ze binnenkomen en doorlopen naar boven. Waar een heel ontspannen kraamvrouw op haar wacht. Want de kraamweek is de enige echte vakantie waar een moeder optimaal van kan genieten toch? Dus petje af voor de kraamvaders die zo’n week extra ontspannen weten te maken 😉